چند کلامی با سید ابراهیم رئیسی
چنان صفحات تاریخ نظام سلامت این مرز و بوم در سال های اخیر مملو از اخبار و حوادث گوناگون و تلخ بوده که قلم در دست گرفتن و نگاشتن و کلام را در باب آن آغاز کردن سخت است. نمی دانی از چه بگویی و از کجا آغاز کنی؟! نمی دانی دست بر کدام غم در سینه بگذاری و کدامین بغض در گلو را نیشتر بزنی؟!
نمی دانی از لحظات سخت و نفسگیر مدافعان مظلوم سلامت بگویی یا از آمار تلخ و اندک واکسیناسیون عمومی در کشور دم بزنی؟! نمی دانی از غم سترگ سیاه پوش شدن روزانه خیل عظیم مردمان نجیب میهن در سوگ عزیز خود بر اثر ابتلا به ویروس کرونا بنویسی یا از فاجعه سوء مدیریت، فساد گسترده، رانت بی حد و مرز و بی توجهی بی‌رحمانه و بی اخلاقی و بد رفتاری بی‌شرمانه دولت‌مردان وقت بگویی؟!
آری سخت است؛ گفتن و نوشتن از این روزهای خاکستری و پر غبار! سخت است دیدن و دم زدن از اعداد سر به فلک کشیده مرگ و میر حاصل از ویروس کرونا و آمار در قعر مانده واکسیناسیون در سرزمین مادری نسبت به دیگر کشورها! سخت است نظاره ایام جولان رفتارهای به دور از ادب، گفتمان سخیف و عدم شفافیت دولتمردانی که با شعار و تزویر و نیرنگ نظام سلامت را به تاراج برده و به جایگاه رفیع وزارت بهداشت ضربه زده و اعتماد مردم به این مجموعه شریف و بزرگ را بر باد دادند!
در هیاهوی این روزگار تلخ و هجوم ویروس جهان گستر کرونا، این کادر نظام سلامت، در تمامی حوزه های بهداشت و درمان بودند که عاشقانه و مجاهدانه پنجه در پنجه این ویروس هولناک انداخته و از جان خود مایه گذاشته و نام والای “مدافع سلامت” را یدک کشیدند و همچون روزهای سراسر افتخار و همدلی دفاع مقدس، مردمان میهن، برای سلامتی‌شان دست به دعا و قلوب خود را به تپش قلب این مدافعان بی ادعا گره زدند.
مدافعانی که طعم تلخ سیاستگذاری و مدیریت شعار محور، گلایه های بی اثر و ترانه سرایی های پوپولیستی را در کام چشیدند و اما خم به اَبرو نیاورده و با تمام تلخی ها و سختی ها که به جانشان ریخته شد، عاشقانه ایستادند، جنگیدند، شهید تقدیم این راه کردند و حتی ذره ای تعلل و لب به اندکی گلایه باز نکردند.
◼️ بنده به عنوان عضو کوچکی از خانواده بزرگ سلامت که افتخار خدمت در رخت طبابت و سعادت و تجربه خدمتگزاری در سطوح مختلف مدیریتی حوزه بهداشت و درمان را داشته ام باید بگویم که متاسفانه وزارت بهداشت و به دنبال آن دانشگاه های علوم پزشکی به عنوان متولی نخست سلامت از ریل و مسیر اصلی خود که همانا ارتقاء و صیانت از “سلامت” آحاد جامعه است خارج شده و درگیر زد و بند های بسیار، رویکردی سیاست زده، فساد ساختاری و مافیای قدرتمند در لایه های عمیق است.
مافیایی چنان وسیع و قدرتمند که تجربه تلاش این خادم برای مبارزه با این اتمسفر مملو از تزویر و فساد ساختاری، با افتخار موجب استعفا و برکناری من در هردو دوره مدیریت در ۲ دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه و البرز گشت!
به گونه ای که در دوره حضورم در دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه با وصف حمایت های دکتر قاضی زاده هاشمی وزیر محترم بهداشت وقت و حرکت پر شتاب به سمت توسعه روز افزون زیر ساخت های بهداشتی و درمانی این استان در تمامی حوزه ها، چنان گروه های مافیایی و ریشه دار موجود در این دانشگاه با کارشکنی، سنگ اندازی و حاشیه سازی مسیر ارتقاء حوزه سلامت را سد کردند که علی رغم درخواست و مطالبه همگان مبنی بر استمرار حضورم در این استان، در نهایت شخصا استعفا و توفیق ادامه خدمت میسر نشد!
در تجربه‌ای دیگر نیز زمانی که به دانشگاه علوم پزشکی استان البرز آمدم، این دانشگاه با ۳۳۰ ميليارد تومان تراز منفی به من تحويل داده شد و آنگاه که با رویکردی فساد ستیز درصدد لغو قراردادهای رانتی برخی نورچشمی ها و بازگشت اموال دانشگاه به بیت المال و احقاق حق مردم و توسعه زیر ساخت های بهداشتی و درمانی استان البرز برآمدم و اين رقم را در آبان ماه سال ۹۹ به ۸۰ ميليارد تومان رساندم -که حتی مورد تقدیر امام جمعه محترم این استان نیز قرار گرفت- در نهایت بهت و حیرت، این من بودم که از سمت خود -با افتخار- برکنار و متاسفانه از ادامه مبارزه با فساد و مفسدان منع شدم!
پیوسته باورم این بوده و هست که “مبارزه با فساد” وظیفه هر پیرو مولای متّقیان و امیر عدالت طلبان، حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) و یکی از مطالبه‌های جدی مردم است و این رویه باید با تاکید و جدیت توسط هر مقام، در هر جایگاه و نقشی دنبال شود! مردم خسته از اخبار تلخی همچون اختلاس و زد و بندهایی از جنس تاراج میهن و خیانت به کشور هستند که گاه و بیگاه در رسانه ها قد علم میکند!
مردم ولی نعمت هستند و هر پست و جایگاه و مقامی در خدمت به آنان معنا میابد و بی‌شک این تهدید و برکناری ها در مسیر نفسگیر مبارزه با فساد و احقاق حق مردم، همچون لوح و مدال افتخار بر سینه هر مدیر مبارز تا ابد در پیشگاه خداوند منان و در تاریخ و قلب مردمان این دیار به یادگار خواهد ماند.
همان گونه که در ابتدا نیز گفتم؛ غم های نشسته در سینه و بغض های در گلو مانده بسیار است! غم ها و بغض هایی که با توجه به شرایط خطیر کشور و نظام سلامت، بهتر است در دل بماند و علی رغم زخم های عمیق بر جان نشسته، در این برهه سرنوشت ساز و بحرانی تمام عزم و نگاه ها به سمت آینده و ساخت دوباره میهن عزیزمان باشد.
اکنون که در بزنگاه انتخاب نو و موسم تغییر در مسیر ساخت ایرانی قوی، سید ابراهیم رئیسی با گفتمان والای عدالت طلبی و مبارزه با فساد، موفق به کسب اعتماد مردمان صبور و اما گلایه‌مند از وضعیت موجود و پیروزی در انتخابات ۱۴۰۰ گردید؛ در میان نیرنگ و طمع سیاست زدگان و منفعت طلبان، وظیفه‌ای سنگین در وفای به عهد و پاسخ به اعتماد مردم بر دوش دارد.
آقای رئیسی باید پیوسته به خاطر داشته باشد و بداند که دیگر فرصت آزمون و خطا نیست و کوچکترین و نخستین تصمیم غلط می تواند تبعات ناگوار گسترده‌ای را به بار آورد! استفاده از سیاست زدگانِ منفعت طلب، ناکارآمد، سهم خواه و دلالان پست و میز و مقام و رانت بگیران ریز و درشت در سطوح گوناگون مدیریتی ارمغانی جز تشدید خشم عمومی، ضربه به اعتماد مردمان خسته از شرایط سخت حاضر و ابتلا به فرجام اندوهناک دولت “تدبیر و امید” نخواهد داشت! سهم خواهانی که در گوشه کنار ستادها و گاه در پشت پرده و خلوت مشغول لابی و یارکشی و تیم سازی بوده و آینده میهن را نادیده و با عینک منفعت طلبی شخصی و گروهی به کشور می نگرند و رئیس جمهور منتخب ملت را نیز صرفا پله ای برای رسیدن به آمال و آرزوهای فردی و جمعی خود میدانند!
امید می‌رود آنچنان که مردم به ندای عدالت خواه آقای رئیسی لبیک گفته و با رای خود ایشان را رهسپار پاستور ساختند، اینبار آقای رئیسی باشد که فارغ از هرگونه باندبازی های سیاسی و جناح‌بندی های حزبی شنوای راستین دردل و صدای مردم بوده و آنطور شایسته ملت بزرگ ایران است با رویکرد فساد ستیز، بهره از خرد جمعی و توان نخبگان و استفاده از ظرفیت های کلان کشور در تمامی بخش‌ها درصدد احیای ایرانی قوی و ساخت زندگی بهتر برای مردمان این مرز و بوم برآید.
بی شک مبارزه با غول فساد تنها با عزمی جهادی و با پای کار آمدن شیفتگان خدمت، نه تشنگان قدرت میسر است و این راه پرچالش و سخت مردان مردی طلب می کند که عاشقانه و صادقانه دل در گرو مرام و مسلک مولای عدالت طلبان امیرالمومنین علی (ع) داده و پیشرفت روزافزون میهن را در ذهن و جان بپرورانند و استوار در مسیر مکتب حضرت امیر و اعتلای ایران گام بردارند.
مردم گرانقدر کشور نیز همچون همیشه قدردان خادمان صدیق خود هستند و امید که روزی، آنطور که شایسته است، با مدیریت کارشناسانه، عالمانه و به دور از شعار، تن نظام سلامت که در سایه سوء مدیریت فاجعه بار این سال ها رنجور و خمیده گشته، مجددا قامت راست کند و رنج مدافعان مجاهد سلامت، این دلاورمردان و شیرزنان سپید پوش، برداشته و زدوده شده و سلامتی و رفاه مهمان سفره مردمان مملو از عشق و مهر میهن عزیزمان ایران گردد.
به امید آن روز..
انتهای پیام/به قلم دکتر حسین کریم