آمنه شکوهی شاعری با ذهن تحلیل‌گر و زبانی مسئول
پرونده‌ای تحلیلی از شخصیت روان‌شناختی و ادبی یک شاعر ـ روزنامه‌نگار معاصر
به گزارش پایگاه خبری همگام با البرز منه شکوهی، شاعر، نویسنده و روزنامه‌نگار ایرانی است که در سال‌های اخیر با صدایی متفاوت و زبانی چندلایه، در فضای ادبیات معاصر ایران جایگاهی درخور توجه یافته است.
زبان وی نه تنها شاعرانه و لطیف، بلکه مسئولانه و متعهد است؛ و همین ویژگی‌ها، او را به یکی از چهره‌های برجسته در تلاقی «ادبیات» و «آگاهی اجتماعی» بدل کرده است.
شکوهی در شعرهای خود، به‌ویژه در قالب شعر سپید، مفاهیم بنیادینی چون زن بودن، رنج خاورمیانه، ظلم ساختاری، بی‌عدالتی جهانی، و زخم‌های تاریخی ملت‌ها را در زبانی استعاری، اما شفاف و بی‌واسطه، بازآفرینی می‌کند.
از سوی دیگر، گزارش‌ها و یادداشت‌های تحلیلی او در حوزه‌های اجتماعی، فرهنگی و مدیریتی استان البرز نیز نشان از ذهن ساختارمند، متعهد و آگاه او دارد.
هوش تحلیلی و زبانی، در خدمت روشنگری
بر اساس ارزیابی‌های روان‌شناختی شخصیت‌های خلاق، شکوهی را می‌توان در دسته افرادی با هوش شناختی بالا، تفکر نقاد، قدرت انتزاعی قوی و هوش زبانی ممتاز قرار داد.
وی توانسته است میان تحلیل اجتماعی و شعر، پلی پایدار ایجاد کند؛ به‌طوری‌که گزارش‌های خبری‌اش واجد لحن انسانی، و شعرهایش سرشار از تحلیل‌های ساختاری درباره جهان امروزند.
هوش هیجانی و قدرت همدلی
از مهم‌ترین ویژگی‌های شخصیتی آمنه شکوهی، هوش هیجانی بالا (EQ) و قدرت همدلی عمیق با انسان و جهان پیرامون است.
شعرهای وی صدای بی‌صدایان‌اند؛ صدای زنانی که در خاکستر جنگ فراموش شده‌اند، کودکان بی‌پناهی که در آوارها ناپدید شده‌اند، و وطن‌هایی که در نقشه‌های جدید جهان به بازی گرفته شده‌اند.
زبان شعر؛ آینه‌ای برای روان و جامعه
شعرهای شکوهی، در ظاهر ساده‌اند، اما پشت هر واژه، ذهنی دقیق، تحلیل‌گر و متعهد ایستاده است. زبانی که او می‌سازد، در عین آزاد بودن، هرگز از رسالت خود غافل نیست.
وی نه تنها از درد سخن می‌گوید، بلکه از معنا، از جهت، از امید. زبان شکوهی، زبان زن مسلمانی است که با تکیه بر هویت خویش، جهانی را روایت می‌کند که در آن عدالت، کرامت انسان، و بیداری، ارزش‌های فراموش‌شده‌اند.
شکوهی را می‌توان از معدود چهره‌های فرهنگی امروز ایران دانست که در دو حوزه‌ی شعر و رسانه، با نگاهی درونی، متعهد و آگاه، حضوری مؤثر دارد. شخصیت روان‌شناختی او، ترکیبی از خلاقیت، خودآگاهی، قدرت تحلیل و وفاداری به ارزش‌های انسانی و الهی است.
وی در روزگاری که بسیاری تنها می‌نویسند، زندگی می‌کند، می‌بیند، روایت می‌کند، و از مسئولیت انسانی خویش فاصله نمی‌گیرد. رسالت شکوهی، نه رسیدن به شهرت، بلکه یادآوری انسانیت است؛ و چنین رسالتی، بی‌تردید، عمیق‌ترین شکل هنر است.
انتهای پیام/